Miłe momenty

Chciałbym napisać tutaj o kilku miłych momentach jakie spotkały mnie w pracy w szkole a także w życiu prywatnym o których jeszcze nie pisałem w poprzednich postach. Po pierwsze uczniowie bardzo doceniają jak człowiek jest miły i docenia ich wysiłek i pomaga przebrnąć przez kolejne długie i czasem dziwne pytanie a także czasem jeszcze bardziej zawiłą odpowiedź. Także jak jest miła atmosfera i ktoś popełni gafę (źle odpowie albo nie bardzo radzi sobie z odpowiedzią) nie ciąży na tej osobie jakiekolwiek piętno. Nawet jak są osoby które naprawdę nic nie potrafią wyprodukować to przy odrobinie śmiechu razem dochodzimy do odpowiedzi. nie potrafię wręcz wymienić wszystkich zabawnych sytuacji jakie wydarzyły się na zajęciach. Wymienię tylko kilka z przeogromnej skarbnicy: nieświadoma zamiana płci np he zamiast she w odpowiedzi, szybkie i bezbłędne przeczytanie z książki zamiast próby własnego sformułowania odpowiedzi, za co mówię "bardzo dobrze" oczywiście z przymrużeniem oka, czasem język mi się plącze gdy jest zdanie (często długie) z wieloma zbitkami trudnych dźwięków; gdy recytuję odpowiedź (zwłaszcza długą ) z pamięci i bez zająknięcia podczas gdy studenci zmagają się z nią z ogromną trudnością; w końcu gdy gwałtownie przyspieszam, gdy zostaje mało czasu do końca lekcji i wtedy pojawiają się wielkie oczy studentów. Często też spotykają mnie podziękowania za lekcje, które prowadziłem w zastępstwie: najpierw grupę lekarzy potem grupę ze stage'a 6 (znałem większość osób z tej grupy - szczególnie dziewczyny, z który często rozmawiam na przerwach), która chciała bym był ich nauczycielem na stałe. Czasem też studenci podwożą mnie samochodem gdy mamy zajęcia wieczorem. Aha... byłbym zapomniał. Często też jest zabawnie jak zaczynam mówić po turecku parę słów (czego wymaga książka) by wyjaśnić im znaczenie w ich własnym języku a oni np zapomnieli ich znaczenia wtedy wkraczam do boju i podaję to właśnie tłumaczenie. Na razie tyle w tym post-cie. Wkrótce następny.